rofna

(að), v.

1) to break up, give way (þá er r. tók fylkingin);

2) to fall through, become invalid (of a bargain, judgement, fine).

* * *

að, (hrofna, Bs. i. 378), to be broken, ruptured; þá er r. tók fylkingin, Eg. 298; þakit tók at r., Gísl. 22; svá sem hrofnat væri fyrir nagli, Bs. i. 378:—as a law term, to be rescinded, á þeirra dómr at rofna, Grág. i. 80; rofnar sekð fjörbaugs mann, ef …, 93; ok skal kaup upp rofna ef brek bersk, ii. 242.